Getuigenissen
15 september 2019 nam ik deel aan het eye-contact experiment in Antwerpen en daarna ook aan de circle. Wat een bijzondere (en) intense ervaring. Zo blij en dankbaar deze kring mensen te mogen ontmoeten. Daar heb ik ook het boek “Waar blijf ik met dat licht van mij” gekocht. Heel intens, intiem, puur,rauw/rouw en tegelijkertijd had ik ook het gevoel van hoop, vertrouwen en levenslust. Ook bij de cirkel had ik het gevoel “het lukt ons wel, ook al is het vaak vechten tegen, het lukt ons wel!”
In het boek staat: “zin te geven aan onZIN, weerZIN, waanZIN.” De zin zit al in het woord. Vaak komt er het woord ‘wekkend’ er nog achter vb weerzinwekkend. Misschien willen gebeurtenissen inderdaad wel iets in ons wekken. Ons wakker maken of flink wakker schudden op dat moment. Ongevraagd en op dat moment ook nog onduidelijk en niet gewenst, al komt de boodschap later wel.
Laten we niet opgeven en elke keer opnieuw weer rechtstaan met open blik, een reikende hand.
Dank je voor jullie inzet!
Greet Heyns
Cirkels
Aan een cirkel
zijn geen hoeken
waaraan we ons
kunnen kwetsen.
Als twee mensen
in de cirkel opstaan
om elkaar te bestrijden
is het geen cirkel meer.
In een cirkel
is geen podium
waardoor de ene
hoger komt te staan
dan de andere.
Als iemand zich
buiten de cirkel
begeeft om een
(ingebeeld) podium
te beklimmen
is het geen cirkel meer.
Aan een cirkel
zijn geen scherpe randen
waaraan we ons
kunnen pijnigen
Als twee mensen
in een cirkel
elkaar bruusk
de vinger wijzen, of
elkaar afsnauwen
en uitschelden
is het geen cirkel meer.
Ik droom van een wereld vol cirkels.
Marleen Brutyn
“Geraakt door de verbondenheid van Kristin en Johan, de liefde voor elkaar die voelbaar is, het respect voor zoveel, de kwetsbaarheid, de fragiliteit, de kracht, de diepgang, de zovele emoties en gevoelens, de authenticiteit en eerlijkheid…zowel in woorden als in beeld. Dankbaar dat ik via jullie, het leven mag voelen.”
Catherine Delneste
Beste Kristin, Sophie, Hilde, Igor, Jean en vele vrijwilligers en medewerkers
Vanuit Vormingplus Midden- en Zuid-West-Vlaanderen willen wij jullie van harte feliciteren met jullie verkiezing tot Ambassadeur van de Vrede 2017.
Het is een mooie erkenning van jullie werk en hopelijk moedigt het jullie aan om verder vredes-initiatieven te nemen en de Open Cirkels te blijven uitdragen.
Jullie hebben een unieke stem in Vlaanderen en België en zijn een steun voor veel mensen. Op die manier brengen jullie ook een mooi en betekenisvol tegenwicht tegen wanhoop, pessimisme of scepsis. Zoals Gandhi zei: Be the change you want to see in this world.
Niet alleen wij, maar ook vele anderen zijn geïnspireerd door jullie werk.
Van harte,
Nathalie, Conny, Rie, Jan en heel het team van Vormingplus MZW
Een cirkel in Molenbeek, een prachtige ervaring. Dit project is broodnodig. In een debat ontmoet je elkaar als tegenstander…in een cirkel ontmoet je elkaar als mens. Tot volgende gelegenheid.
Warme groet,
Marcel
Ik was vandaag in Brussel voor de herdenking van 22/03. De verschillende burgerinitiatieven (waaronder het herdenkingsritueel van ATDK, de samenkomst aan de Beurs en de fototentoonstelling met luisterplek in de Ravensteingallerij) waren voor mij persoonlijk zeer zinvol. Iets waar ik blijkbaar echt nood aan had. Misschien zou ik mijn ervaring vandaag als volgt kunnen omschrijven: samen de angst en frustratie draaglijk maken door kunst en met een luisterend oor, samen op zoek naar een plaats om te rouwen én om te hopen. Samen authentiek dankbaar zijn ondanks een al te vaak ondankbare wereld. Bedankt, merci & keep on going!
Andreas Lauwers
https://www.facebook.com/pg/hoedgekruid/photos/?tab=album&album_id=1781348868850311
Een kleine impressie – opening van expo in Ravenstein Galerij – Brussel
vzw HoedGekruid
Vorige maandag was ik een cirkel in Brussel. Ik zag hoe dit verbindend werkt. Een vrouw zei dat deze cirkels haar helpen om dit trauma niet alleen te moeten dragen. Ik zag hoe twee andere vrouwen hun verdriet toonden en hoe een man naar hen toeging om hen steun te geven bij dit verdriet. Ik bewonder de moed van de initiatiefnemers. Ik waardeer het enorm dat Kristin, Stien en Karen dit mogelijk hebben maken. Sterkte ! Misschien voelt gij u niet betrokken bij wat er op 22 maart 2016 is gebeurd.
Weet dat ge toch iets kunt doen : ga eens naar een cirkel!
Filip F
Gisteren was ik in Gent voor een bijeenkomst van “een” Cirkel.. Het was een “inspirerende” stilte die iedere deelnemer zeker niet onberoerd liet/laat. Groot Respect voor de organisatoren binnen Triratna en voor Open Cirkels. Telkens als ik de metro neem in Maalbeek “verandert” er iets en voel ik me gesterkt door de moed die Kristin Verellen heeft en geeft.. Ik kom graag terug. Het mooie citaat dat gisteren werd voorgelezen over “voorbijganger” en later “thuiskomen” probeer ik “krampachtig op te zoeken via google. Misschien helpt een medewerker van Open Cirkels me.. omdat woorden, muziek en mensen met elkaar verbinden zoveel belangrijker is dan de “banale realiteit” die we soms verplicht ondergaan.
Dank, Frank
Heilzaam, inspirerend én hoopvol. Verdriet kunnen delen, schept verbondenheid. Dank en respect om dit platform aan te reiken.
Barbara
Een cirkel meemaken is op een bijzonder intense manier met anderen verbinding maken. Alleen in de stilte kan verandering ten goede ontstaan. Op deze manier verbinding ervaren is voelend weten dat Liefde uiteindelijk zal zegevieren.Aan allen die dit lezen wens ik van harte een nieuw jaar vol Leven, Licht en Liefde.
Gerda Cuypers
Op 22 maart 2016 was ik nog in revalidatie van een zwaar jaar 2015 voordien.. Via Reactief – een door AZ Delta (Roeselare) ingestelde revalidatiegroep – begon ik met fysieke inspanningen en lotgenotencontact verder te werken aan mijn reintegratie.. Op 17 mei 2016 werd ik uitgenodigd voor een gesprek bij de HR-afdeling waar men me meldde dat ik na dertig jaar op ene dienst gewerkt te hebben nu plots op een andere dienst moest gaan werken, weliswaar met een andere reisweg. Iedere dag stap ik ’s morgens op en ’s avonds af in het Metrostation.. Maalbeek. Ik denk daarbij met veel respect aan Johan Van Steen met wie ik enkele keren in vergaderingen aanwezig was.. En van wie ik met groot respect en dankbare herinnering veel emails bijhield.. Aan Kristin Verellen zeg ik graag dat het een eer was met een integere en menselijke “senior official” te mogen werken, die de tijd nam om een oplossing uit te werken en omstandig uiteen te zetten. Sinds 7 september is mijn mama op 90jarige leeftijd overleden en probeer ik alle energie die ik van haar heb “geleerd” om te zetten in mijn nieuwe werk. Maar er is geen dag dat ik niet aan Johan denk.. zeker nu in deze tijd van het jaar maar alle volgende dagen.. Zoals de burgemeester van Rotterdam zei: we moeten het “wij” zo groot mogelijk maken en het “zij” zo klein mogelijk. Ik hou u in mijn gebeden en gedachten in ere net als Johan.. Sterkte..
Frank DELBEKE
Op 22 maart 2016 werd mijn verlof geweigerd. Als politie-inspecteur stond ik in voor de paspoortcontrole van de vertrekkende passagiers toen de aanslagen zich voordeden. Ik stelde de grens open en trok gewapend naar de impactzone… Ik stelde een dispositief op met twee collega’s en enkele militairen, waarvan twee uit de rook kwamen. De beslissingen moesten vlug genomen worden. Ik verwachtte nog een aanval of een aanslag en maande dit spoorde ons aan nog vlugger te evacueren. Maar wij zaten geblokkeerd door de brokstukken. Met platte karren trokken we de mensen naar ons dispositief richting connector. Meerdere keren moesten we ontruimen wegens gevaar. We zijn nu 29/12 om 3.47 uur, weer een slapeloze nacht… Uit veiligheid en beroepsgeheim kunnen wij ons verhaal niet kwijt… En neen, we waren niet supergetraind… Veel sterkte aan de slachtoffers en hun naasten. Ik had gehoopt dat ik meer kon doen die dag of dat ik de middelen had om het te verhinderen.
Corneillie Pascal
Zo vreemd, las vandaag pas alle artikels die zijn verschenen ,van Christine, Stien, en na het gevoel dat ik gisteravond kreegvanuit mijn persoonlijke ervaringen waarvan ik dacht dat ik er alleen mee was, lees ik nu dat schuld en vragen een gekend gegeven zijn.Mooi,en als kunstenaar inspirerend om deze cirkel mee te maken ,dieper kunnen emoties niet gaan, denk ik, je kan er alleen maar kleur aan geven! Zoen Magda
Magda
Dank voor jullie initiatief, het was heel bijzonder om de dragende kracht van de cirkel te ervaren. Een plek waar er ruimte is voor lijden, voor helen en voor samen zijn. Ik heb ondanks de droevige en schrijnende verhalen, veel inspiratie, kracht en licht ervaren. Dank, dank, dank.
Jeroen
http://www.bodhitv.nl/articles/show-news/2016-10-27/tv-widening-circles
luc.vanneste@myonline.be
Ik heb al diverse Cirkels bijgewoond en telkens weer ben ik geraakt door de verhalen die mensen daar in alle sereniteit met elkaar delen. Verhalen over verdriet en onmacht, over de impact van blind geweld op ieders leven en hoe we daar allemaal op onze eigen manier mee (leren) omgaan. Het bijzondere is dat er in elk verhaal ook wijsheid, liefde, troost, dankbaarheid aanwezig is. En dat geeft mij hoop en kracht. Het brengt mij focus in wat ik dagelijks wil doen en zijn.
Karen
Gisteren ben ik naar een open cirkel geweest in Gent, ook al ken ik Johan en Kristin niet. Ik wou voelen, luisteren, zien, steunen, bidden, en Johan eren in verbinding met andere mensen alsook alle slachtoffers van geweld over de hele wereld. Zijn foto’s trokken mijn aandacht alsook ik was geraakt door woorden van Kristin. Ik voelde liefde, dieptegang. wijsheid, respect, dankbaarheid, intimiteit, fragiliteit, kwetsbaarheid en mogen-zijn. Verder leven zeker, maar stilstaan “noodzakelijk”. We kunnen niet zonder elkaar…Dank Kristin voor jouw inspiratie, kracht, moed alsook jouw tranen. Ik werd stil van binnen en nederig. Tot de volgende cirkel in mens-zijn…
Catherine
dank nog voor de bijzondere avond donderdag in Leuven.
het bleef bij mij toch wel nazinderen.
eigenlijk toch ook wel wat paradoxaal
dat door het zware de volle aandacht te geven
het eigenlijk ook veel lichter begint aan te voelen.
rianne
Verbonden in stilte, verbonden in praten, verbonden in voelen, verbonden in wenen, verbonden in luisteren, verbonden in kracht, verbonden in universeel mens-zijn, verbonden in hoop, verbonden in liefde. Dankbaar om zo’n sterk initiatief.
Sara
Mijn eerste cirkel gaf mij een moment om even stil te staan. Om te voelen, te wenen, gewoonweg te zijn in mijn verdriet en dit te delen met anderen. Het creëerde een onbeschrijfelijk gevoel van samenhorigheid en warmte.
Laura
Een plek waar geluisterd wordt, met stille aandacht, waar licht en schaduw hand in hand Liefde kunnen zijn…
Stien
