Goedeavond,
De vorige 2 dagen was ik zonder stem. De stilte na een intens jaar met het verwerken van het verlies van Johan m’n man en het mee werken aan het tot stand brengen van de burgerbeweging van De Cirkels – We have the choice. Ik kraak en ik piep nog en ik moet eigenlijk m’n mond houden. Maar ik wil het toch proberen om m’n stem even te laten horen. Omdat ik belangrijk vind wat ons hier bijeen brengt. En omdat ik weet dat andere mensen klaar staan om over te nemen als het plots beeld zonder geluid wordt.
En eigenlijk gaat het hier juist over, dit is het begin van elke positieve verandering. Je innerlijke stem zelf te horen en dan te laten horen zelfs als het moeilijk is.
Dat heb ik zelf ervaren toen mijn en onze wereld overhoop werd gehaald een jaar geleden. Het was een voldoende tragische gebeurtenis om in onze holen te kruipen en de deur toe te doen.
En toch … toen we met vrienden, familie en getroffenen in de chaos na de aanslagen bijeen kwamen om stil te staan in elkaars gezelschap in een Cirkel, om onze stem te laten horen, ons hart te laten spreken, onze tranen te laten rollen en het ondeelbare te delen, heb ik gemerkt dat dit openhartig samenzijn voldoende was om terug lichtheid, hoop en veerkracht, richting en onverwachte steun te krijgen.
Als bij wonder bracht het ieder terug midden in zijn of haar leven, met het besef dat we hierin een verschil kunnen maken.
Wat er ons ook overkomt, we hebben steeds de keuze welke impact we het op ons laten hebben en hoe we er mee omgaan. We hebben de keuze om de verandering te zijn die we willen zien in de wereld. We have the choice & Be the change you wish to see in the world. Deze twee boodschappen nodigen ons uit om te starten bij ons zelf, in plaats van te filosoferen, te fulmineren, te projecteren op anderen of ons op te sluiten in een slachtoffergevoel.
Het enige waar we in wezen iets over te zeggen hebben en wat we kunnen veranderen is ons zelf en de manier waarop we in de wereld zijn. Als ieder voor zich dit met de kwaliteit van zijn of haar aanwezigheid in de wereld zet en in contact brengt met anderen, begint er automatisch een beweging bij sommigen die op z’n beurt een beweging losmaakt bij anderen, en zo verder. Zoals de Cirkels die uitdeinen in het water.
Want ja, we hebben de keuze
Of we stappen in de neerwaartse spiraal van geweld die geweld oproept. Of in de opwaartse spiraal van geweld die liefde ontketent. Liefde die alles overstijgt. En neen, we zijn niet machteloos ook al voelen we ons vaak zo, wees gerust… ik ook. Kwetsbaar, onzeker en machteloos. Geïnspireerd door de verhalen die gedeeld worden in onze Cirkels schreef ik het volgende:
We voelen ons machteloos
en niet bij machte om met dit gevoel om te gaan
Machteloos op zovele manieren
Machteloos omdat we een dierbare hebben verloren
Machteloos omdat we een dierbaar deel van ons lichaam hebben verloren
Machteloos omdat we een dierbaar beeld van onszelf hebben verloren
Machteloos omdat we een illusie van geluk, zekerheid of comfort hebben verloren
Machteloos omdat we de droom van een multi-culturele samenleving kwijt zijn
Machteloos omdat we niet weten hoe we ons tot onze emoties kunnen verhouden
Machteloos omdat we niet weten hoe anderen te vertellen over onze emoties
Machteloos omdat we onze emoties wegstoppen tot het ongecontroleerd naar buiten komt
Machteloos omdat we slachtoffer zijn en hierin ook willen erkend worden
Machteloos omdat we slachtoffer zijn maar niet hiertoe willen herleid worden
Machteloos omdat we het overleefd hebben, maar anderen niet
Machteloos omdat we ons beschaamd voelen van niet meer te hebben gedaan
Machteloos omdat we ons schuldig voelen van ook nu niet meer te kunnen doen
Machteloos omdat we niet weten wat we aan onze kinderen kunnen vertellen en hoe we hen nog kunnen beschermen
Machteloos omdat we niet meer zorgeloos over straat lopen en tevens weten dat niets of niemand ons kan beschermen
Machteloos omdat we nu weten waar het begint, maar nog niet waar het stopt
Machteloos omdat we het gevoel hebben dat zij die ons zouden moeten besturen en leiden, ons som misleiden en aan ons lot over laten
Machteloos omdat het in andere landen niet echt beter lijkt te gaan
Machteloos omdat het leven gewoon verder gaat en wij er nog niet klaar voor zijn
Machteloos omdat we meer ondergaan en minder kiezen dan we willen
Machteloos ook omdat we ondanks alles proberen in onze kracht te staan en te blijven kiezen voor een menswaardig bestaan
Zo machteloos dat we als mens misschien terug bij onze kracht kunnen komen?
Beste mensen, als we erin slagen ondanks onze machteloosheid of misschien wel dankzij onze machteloosheid toch te durven kiezen voor de liefde, dan krijgen we terug macht over ons eigen leven. Laat ons zijn wie we willen worden, als mens en als samenleving.
Kristin Verellen – 16.3.17 – Filosofisch diner / Odisee Hogeschool
