The article is in Dutch.
Let’s sing this song for Linda, Mustapha, Jean-Pierre, Fatima, Michel and Paul. Zo begint Arno zijn lofzang op Brussel, zijn en mijn bastaardstad die te klein is om een wereldstad te zijn, maar wel groot genoeg om de wereld in het klein te zijn. En dat is niet zonder gevaar, is gebleken.
Is de stad waar ik leef, woon en werk fundamenteel veranderd door de terroristische aanslagen van precies een jaar geleden? Is het überhaupt mogelijk om 22 maart 2016 in één adem te noemen met iets positiefs?
Ja, dat kan. Het is zelfs noodzakelijk. We hebben de voorbije weken tal van positieve verhalen kunnen lezen, beluisteren en bekijken die de aanslagen als rode draad hebben, maar die in schril contrast staan met de morbide motieven van de daders. Neem nu Kristin Verellen. Zij verloor haar levenspartner Johan bij de aanslag in metrostation Maalbeek. Het verdriet was immens, maar toch kiest ze niet voor de weg van wrok en wraak. Integendeel, ze is de drijvende kracht achter een bijzonder project, de Cirkels.
Het begon …
foto: Saskia Vanderstichele